In Memoriam – Willem Benschop

Ons heeft het droevige bericht bereikt dat Willem Benschop is overleden.

Wij zijn daar heel verdrietig over. Willem was nog heel actief binnen de afdeling en ook bij het voorzittersdebat van 2 september jl. was hij er nog vrolijk en levendig als altijd bij.

Willem had altijd rake observaties en wij konden altijd een beroep op hem doen, bijvoorbeeld op het gebied van verkeers- en vervoersvraagstukken, recentelijk nog bij de Entree en de Omgevingsvisie. Willem was dit jaar als voorzitter van de Programmacommissie betrokken bij de opstelling van het programma voor de komende gemeenteraadsverkiezing, wat hij met plezier deed en waar hij velen binnen en buiten de afdeling bij betrok.

Wij denken aan Willem als een bescheiden en aimabel mens met kennis van zaken en een echte sociaal democraat. We gaan hem enorm missen.

Bestuur en Fractie PvdA Zoetermeer

Bijdrage Margot Kraneveldt namens de PvdA in Zoetermeer t.b.v. de herdenkingsplechtigheid voor Willem Benschop,

Woensdag 15 september 2021 – Haags Openbaar Vervoer Museum, Den Haag

Op 17 juli 2014 werd ik door een journalist gebeld met de mededeling dat er een vliegtuig was neergehaald boven de Oekraïne, en of ik wist dat Wim Bakker, voormalig voorzitter van de PvdA in Zoetermeer, in het vliegtuig zat. Op dat moment stond even alles stil, en ik vroeg mezelf verbijsterd af: Hoe kan dat nou? Wim weg? Maar hij is er altijd, en we hebben vorige week nog samen geluncht!

Precies datzelfde gevoel had ik toen Astrid mij vorige week maandag belde met het verdrietige nieuws over Willem. Willem was er nog, maar toch ook eigenlijk al niet meer, en we zouden hem nooit meer zien of spreken. Ook toen stond even alles stil, en vroeg ik mij verbijsterd af: Hoe kan dat nou? Willem weg? Maar hij is er altijd, en we hebben afgelopen donderdag nog met elkaar gepraat bij een debat met kandidaat-voorzitters van de partij! En toen we afscheid namen, zeiden we tegen elkaar: “tot volgende week bij de PvdA-bbq…”

Iedere partijgenoot die ik daarna belde, reageerde soortgelijk: verbijsterd, ontdaan, verdrietig. Want Willem was gezien en gekend in onze afdeling. Willem sprak met iedereen, en dan ging het al gauw niet meer alleen over politieke of maatschappelijke zaken, maar ook over persoonlijke dingen, over het leven, over pensionado zijn, over reizen, over cultuur, over de kleinkinderen.

Willem was een echte sociaal-democraat, een PvdA’er in hart en nieren. Vriendelijk, betrokken, aimabel, benaderbaar, geduldig, slim, inhoudelijk, verbindend, en ook heel grappig, op zijn eigen ingetogen manier.

Willem was misschien niet de man om in een PvdA-jas de straat op te gaan en flyers uit te delen, maar wel iemand die er altijd bij was, en graag inhoudelijk meedacht. En dat werd zeer gewaardeerd. Willem adviseerde mijn collega Susanne over de Omgevingswet, en ik heb enorm veel gehad aan zijn deskundige raad inzake verkeer en vervoer in en rond Zoetermeer.

We waren dan ook heel erg blij dat Willem voorzitter wilde zijn van de commissie die voor de gemeenteraadsverkiezingen het verkiezingsprogramma opstelt. Hij trok echt de kar. Het programma is nog niet helemaal af, maar Willem had al wel een inleiding geschreven. Een inleiding waar we maar niks meer aan moeten veranderen. Een inleiding waaruit zijn enorme betrokkenheid blijkt bij mensen die het minder hebben getroffen in het leven dan hijzelf, bij mensen die een zetje in de rug nodig hebben. Maar ook betrokkenheid bij de kwaliteit van onze leefomgeving. Willem benadrukte het belang van betaalbare huisvesting voor iedereen, een zuinig gebruik van de ruimte, volop aandacht voor groen, een duurzame bouw en een scherp oog voor stedelijke kwaliteit. Alhoewel hij zelf natuurlijk vooral van het verkeer en vervoer was, had hij de gave om los te komen van zijn eigen stokpaardjes en het geheel te overzien. En ook nog eens, ondanks zijn enorme deskundigheid, zonder een groot ego, met veel ruimte voor anderen om mee te denken.

Want alhoewel hij ongetwijfeld prima in staat zou zijn geweest zelf een heel programma bij elkaar te schrijven, was Willem vooral van ‘het samen doen’.

Voor Zoetermeer en de regio heeft hij als het gaat om vervoer echt heel veel betekend. Willem speelde een essentiële rol bij de komst van de RandstadRail, een lastig traject waarbij we het hem als PvdA in het stadsgewest Haaglanden niet altijd makkelijk hebben gemaakt. En recentelijk was hij betrokken bij ons nieuwe station Lansingerland-Zoetermeer. De geluidsmaatregelen bij de Oosterheemlijn heeft hij eigenhandig gered van het niet doorgaan. Willem deed daarbij nooit iets dat niet ook voor de regio goed was. Dus nooit voor Zoetermeer alleen. En dat tekent zijn professionaliteit. Willem werd nooit boos, was rustig en bedachtzaam, maar heel duidelijk in zijn opvattingen en heel effectief. Hij kreeg wat ‘ie wilde, terwijl anderen het gevoel hadden dat ze er helemaal in waren meegenomen. Dat is knap, en tekent zijn aimabele maar wel doortastende manier van doen.

Recent stemde Willem op verzoek van ons college erin toe voorzitter te worden van een klankbordgroep die de vernieuwing van het station Zoetermeer zou gaan begeleiden. Wethouder Rosier en de ambtelijke organisatie waren heel erg blij dat hij dit wilde doen. Helaas heeft Willem deze klus niet meer op kunnen pakken. Ook op het stadhuis zullen zijn kennis, inbreng, waardevolle adviezen en sympathieke persoonlijkheid worden gemist.

Maar Willem was niet alleen van serieuze zaken, maar ook van de humor, van de gezelligheid. Uiteraard deed hij mee aan onze pubquizzen. Hij zat in het fanatieke knarrenteam RoMaNiDo, wat stond voor Rood Maar Niet Dood. Een knipoog naar de dagboeken van Hendrik Groen, velen van u vast wel bekend.

Een knipoog, die associeer ik ook echt met Willem: hij kon wat samenzweerderig door zijn bril naar je knipogen met zo’n blik van “wij begrijpen elkaar”, “wij weten hoe het zit”, of “we bellen nog wel even, het komt wel goed”.

Maar het komt niet meer goed. Niet deze keer. We zullen Willem nooit meer verwelkomen bij een ALV, bij een politiek café, bij een pubquiz. Geen gesprekken meer over de partij of over het leven. Geen adviezen meer, geen knipogen. En dat is onvoorstelbaar.

Lieve Willem, net als we Wim Bakker na 7 jaar nog steeds missen, zullen we jou blijven missen. We zullen missen wie je was en waar je voor stond. Jouw hart was rood en het zat links. Hoewel we verdrietig zijn, gaan wij zonder jou toch moedig voorwaarts. Omdat we weten dat je dat zo gewild zou hebben.