Politiek Café over de zorg
Op 25 oktober vond alweer het vierde politiek café, gevolgd door een pubquiz plaats. Deze keer stond het in het teken van de zorg.
Gastsprekers waren Tweede kamerlid Mohammed Mohandis en wethouder Zorg Ingeborg ter Laak. Heel veel dank gaat ook uit naar Jakobien Groeneveld, die de discussie en de vragen, zoals altijd, weer in goede banen leidde. Samen met de ongeveer 40 bezoekers werd het een interessante avond.
Uiteraard werd gestart met een belangrijk, actueel onderwerp in Zoetermeer: het ziekenhuis en de sluiting van de geboortezorg en Intensive Care (IC). Wethouder Ter Laak geeft aan dat zij helaas geen beslissingsbevoegdheid heeft over het ziekenhuis. Zij geeft aan: “Er is een gunfactor nodig.” Zij licht dit toe door aan te geven dat zorgverzekeraars zorg inkopen bij het ziekenhuis, die vervolgens uitkeren naar productie. “Op het moment dat bekend werd dat de IC afgeschaald werd (lees gesloten), werd in Delft de IC opgeschaald. De Vereniging Nederlandse gemeenten (VNG) inschakelen hiervoor geen zin.”
Mohammed Mohandis geeft hierop aan dat het zorgstelstel hervormd moet worden. In de afgelopen jaren is al getracht om hier een start mee te maken door het takenpakket te beteugelen, maar de zorg blijft nog steeds marktgericht. Wanneer de financiering anders verloopt, bijvoorbeeld door publieke zorgfondsen, zal er meer grip komen en kan meer zeggenschap gevraagd worden. CDA, CU en PVV geloven net als PvdA en GroenLinks ook in een meer publiek karakter van de zorg en worden hierin gezien als bondgenoten.
Na een korte pauze was er een sessie met Kamerlid Mohammed Mohandis die gericht was op de jeugdzorg. Dit is nu nog gemeentelijk geregeld, met te weinig financiële middelen, waardoor wachtlijsten oplopen. Ook zijn er veel aanbieders van zorg, wat het systeem ingewikkeld maakt. Deze aanbieders zijn dan niet alleen in Zoetermeer actief, maar ook in andere gemeenten, waar weer andere regels voor jeugdzorg gelden.
Mohammed Mohandis geeft aan dat momenteel 1 op de 6 á 7 kinderen bij jeugdzorg terechtkomen. Allemaal voor andere problemen, variërend van kleine tot grote hulpvragen. De huidige aanpak maakt het niet makkelijk om zorg op de juiste manier in te zetten. Een landelijk beleid, hoe dingen georganiseerd zouden moeten worden, met gelijkheid voor ieder kind/iedere aanvraag, zou wenselijk zijn. Hij voegt hieraan toe, dat kinderen tegenwoordig veel meer onder druk staan dan vroeger: kinderen krijgen op veel jongere leeftijd een smartphone, en een klas overdoen wordt gezien als falen. Dit terwijl vroeger kinderen buiten speelden (kind mochten zijn?) en solidariteit groter was. Een opmerking van ons commissielid Pauline: “Vroeger gingen we naar het buurthuis. Hier werd gespeeld en geknutseld”. Deze buurthuizen zijn nu verdwenen, het gevoel van “samen” en “er zijn voor elkaar” is verdwenen in de huidige samenleving. Mohammed vindt dat de overheid moet ondersteunen, waarbij de gemeente bijvoorbeeld in een wijk waar het niet goed gaat, een straatfeest kan organiseren om zo saamhorigheid te creëren. Ook zegt hij dat wij een voorbeeld kunnen nemen aan de Scandinavische landen, waar jeugdzorg beter georganiseerd is.
Na het Politiek Café begon de ludieke PubQuiz. Vier teams, die spontaan werden gevormd, streden om de wisseltrofee gevuld met repen chocolade. Na 6 ronden (politieke ‘clowns’, sport, logo’s, natuur, Vladmir Poetin en muziek’) eindigde het team van de K. Bouters deze keer op de eerste plaats. Maar er zat maar 1 punt verschil tussen het winnende team en het team dat tweede werd. Zij, en alle anderen natuurlijk ook, hebben volgende keer kans op revanche.
