De eerste week van de coronacrisis

Het coronavirus houdt ons nu een week echt in de ban. In Brabant hadden ze er eerder last van dan boven de rivieren, maar op dit moment zit heel Nederland al een week nagenoeg op slot. Er zijn pijnlijke dingen én mooie dingen uit deze crisis voortgekomen.

Niemand in mijn omgeving is ernstig ziek, maar vele mensen vechten voor hun leven of hebben de strijd al verloren deze weken. Dat is verschrikkelijk! Gelukkig worden er ook mensen beter en die cijfers groeien gelukkig ook.

Onduidelijkheid

Het coronavirus gaat nooit meer weg, las ik in een interview met viroloog Marion Koopmans. Die conclusie had ik deze week zelf ook al getrokken. This virus is here to stay. Mijn dochter en mijn man zijn deze week ‘ernstig verkouden’ geweest. Corona?? Wie zal het zeggen? Het is te hopen dat het kuchje dat ik nu heb door het coronavirus komt. Dan heb ik een hele milde vorm. En hoe meer mensen de milde variant hebben gekregen, hoe beter. Hoe meer we er met z’n allen tegen bestand zijn. Op den duur. Die inmiddels bekende groepsimmuniteit. Die gaat er vanzelf een keer komen.
Maar hoe lang dat nog duurt, dat weet nog niemand…

Er zijn inmiddels ingrijpende maatregelen getroffen die veel van ons zullen raken, zoals de sluiting van de voedselbanken en de sluiting van de horeca. Er vallen klappen bij de middenstand, bij zzp’ers; het raakt de hele (lokale) economie. Voor mij staat daarbij wel vast dat we oplopende schulden zoveel mogelijk moeten voorkomen, dat juist nu vroegsignalering essentieel is en dat niemand het huis uit moet worden gezet nu de inkomensstroom voor veel gezinnen opdroogt, veel hulpverlening stokt en inwoners lastiger elders terecht kunnen door de sociale beperkingen.
Maar hoe dit moet, dat weet nog niemand…

Er zijn inmiddels ook beloften gedaan om dit leed te verzachten. Het is aan de politieke partijen om erop te letten of ervoor te zorgen dat de gemeente deze beloften waar kan maken. En anders moeten we bij het Rijk aan de bel trekken.
Maar hoe we dit het beste kunnen organiseren, dat weet nog niemand…

Zelf heb ik mijn moeder al een paar weken niet gezien. Zij woont in Brabant, is boven de 70, behoort tot een van de risicogroepen en durft niemand meer binnen te laten – ook haar eigen kinderen niet. Ze gaat alleen nog maar de deur uit naar de supermarkt en dan snel weer naar huis. Tot de coronacrisis voorbij is zit ze moederziel alleen thuis en krijgt ze geen huishoudelijke hulp. Gelukkig kunnen we elkaar nog bellen. En zij is natuurlijk niet de enige in deze situatie. Ook familie in verpleeghuizen mag niet meer bezocht worden.
En hoe lang die situatie nog duurt, dat weet nog niemand…

Mooie dingen

Maar naast alle vertwijfeling zie ik ook verbroedering, verbinding, mooie initiatieven en mensen die elkaar juist eindelijk weten te vinden. Heel Nederland ontpopt zich tot thuiswerker of thuisstudeerder, we blijven zoveel mogelijk binnen, mensen met enige medische kennis melden zich om te helpen in de zorg en zien we allerlei hartverwarmende burgerinitiatieven van de grond komen om elkaar te helpen. Prachtig!

Sociaal-democraten streven naar gelijke kansen voor iedereen, een gelijkmatige verdeling van bezit en een sterkere positie van zwakkeren in de samenleving. Het duurde dan ook niet lang voordat mijn collega’s besloten dat ze iets wilden doen om mensen te helpen die zelf geen boodschappen kunnen doen. Marissa maakte daarvoor vrijwel onmiddellijk de Facebookpagina Coronahulp Zoetermeer aan. Meer dan 400 Zoetermeerders hebben zich daar inmiddels aangemeld!
En het bestuur van onze lokale PvdA doet een belronde langs onze oudere leden om te checken of ze boodschappen nodig hebben.

Ook in andere steden zie ik PvdA’ers mooie dingen doen. Bijvoorbeeld: burgemeester Jan Hamming en wethouder Songul Mutluer hebben in Zaanstad een brief aan de kinderen van de stad gericht. Tot nu toe is alle info voor en door volwassenen geschreven, terwijl kinderen ook vragen, zorgen, angsten en twijfels hebben. Dat vond ik toch wel een van de mooiste gebaren van de afgelopen week.

Het tweede mooie voorbeeld dat ik wil aanhalen is van vandaag: Martin van Rijn volgt Bruno Bruins op als minister van medische zorg. Dat iemand van PvdA-huize in een coalitie van VVD, CDA, D66 en CU wordt gevraagd om nu bij te springen als minister getuigt van grote klasse van alle partijen: zij springen allemaal over hun eigen schaduw heen en proberen de coronacrisis zo goed en zo kwaad als kan, zo snel mogelijk op te lossen. Bravo!

Ik wil graag in deze blog alle mensen bedanken die in het onderwijs, de kinderopvang en de zorg werken. Maar ik bedank ook de vakkenvullers en kassières, vuilnismannen, rioleringswerkers, transporteurs, politieagenten. Bedankt, mensen die werken om ons goed te informeren (zoals journalisten, politici, ambtenaren) en bankmedewerkers (die ervoor zorgen dat ons inkomen wordt gestort en die pinautomaten draaiende houden). Ik bedank ook alle andere mensen in cruciale beroepen waar nu een extra beroep op wordt gedaan. En voor de Nederlanders die voor al deze mensen geklapt hebben op 17 maart, en vandaag meedansten op “you never walk alone” zeg ik: dank jullie wel!

En hoe lang dit allemaal gaat duren (en of mensen nou eindelijk eens stoppen met hamsteren), dat weet nog niemand…

Dus tot die tijd: blijf thuis, blijf fit en blijf betrokken! Let goed op jezelf en op elkaar.

Mogelijk interessante links:

https://www.rivm.nl/
https://www.zoetermeer.nl/inwoners/nieuws_45887/item/nieuwe-maatregelen-tegen-verspreiding-coronavirus_119495.html
https://www.zoetermeer.nl/ondernemers/coronavirus-informatie-voor-ondernemers_48549/
https://www.facebook.com/coronahulpzoetermeer/
https://www.facebook.com/groups/136706087783755/
https://www.zoetermeervoorelkaar.nl/
https://nextdoor.nl/
https://paletwelzijn.nl/2020/buuractie-laten-we-elkaar-zoveel-mogelijk-helpen/
https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2020/03/17/coronavirus-kabinet-neemt-pakket-nieuwe-maatregelen-voor-banen-en-economie